Varme, fine høstfarger. Usikker om det er rett valg å ha forgrunnen så uskarp, nå blir både forgrunn og bakgrunn uskarp. Tittelen minner meg på et dikt av Hans Hyldbakk han har kalt "Lauvfall".
..........

No fell det lauv i gule haustdagslier
og eg går takksam for at eg er til.
Eg for i villa jamt i vårdagsrier
først no eg ser kva livet veit og vil.

I ørske sveiv eg heite sommerdagen
og leita lykke der eg sjeldan fann.
Det vart ein blomster sist i haustkveldshagen
som opp or sorgmods sælerøter rann.

Eg er eit blad som blyktar no i kvelden
og fell til jorda i ein fallen dag.
Men opp frå jorda stig han jonsokelden
med ungdomsdans i glade ungdomslag.

Eg vart eit frø i alt som evig stundar
mot større klåre i sin livsens stil.
Og no syng hausten her i ospelundar
og blir min bror i det som stundar til.

Det klårnar alt, men ingenting blir visse,
før du gir tapt og einast alt blir tru.
Da blir det småting alt det du kan gisse,
og berre eitt kan bli di Gjallarbru.