Dette er noko anna enn det eg vanlegvis gjer - eg plar ikkje snikfotografere ser de, men det stakk ein liten ... i meg der eg ein tidleg kveld gjekk og venta på ei som skulle sitje på til eit møte. Eg rusla utolmodig fram og attende i gata, kameraet hang og slang i handa som det plar gjere, peikefingeren var «tilfeldigvis» nær avtrekkaren - og det eine «uhellet» etter det andre skjedde: Nokre gonger kom det folk med, andre gonger var det fuglar – ja, endatil bilen min vart snikfotografert den ettermiddagen, nett slik som denne kvinna som tydlegvis kom reisande heim etter ei vitjing i det landet som heiter Syden. . . . . Men var det strengt tatt eg som tok det biletet?

Og ho som skulle sitje på med meg, ja ho sat og venta der vi hadde avtalt at eg skulle plukke henne opp, eg kom på kvar det var med ein gang eg ringde for å høyre kvar ho hadde gjort av seg.